Gisteren waren we een avond kinderloos. We hadden enkele verplichtingen en onze Village sprong in voor de kids. Voor mij een heel geregel, voor de kinderen puur plezier. Want logeren gaan bij de grootouders op een doordeweekse schoolavond, is altijd een feestje.

Zelf ben ik herstellend van een stevige verkoudheid en ik heb een week voor de boeg, waarvoor ze letterlijk het woord DRUK hebben uitgevonden.

Dus een avond kinderloos, sociale verplichtingen achter de rug, huisje fijn opgeruimd en gepoetst door onze ENGEL huishoudhulp en toen…

Helemaal niks.

Ik heb gelezen, mijn mails behandeld en, samen met manlief, genoten van de pure stilte en van elkaar.

Een avond zonder verantwoordelijkheden, zonder ruzies tussen 2 kleine bekvechters, geen bedritueeltjes, huiswerk of kijken op de klok zodat iedereen eet/wast/gaat slapen.

Rust. Stilte. Puur genot.

Zonder schuldgevoel trouwens. Onze meisjes hebben de tijd van hun leven en een avondje genieten van rust en stilte definieert niet wie je bent als mens of ouder.

Meteen ook de reden waarom deze Krachtbrief een dagje later in je mailbox zit.

Ook zonder schuldgevoel.