Ongevraagd meningen krijgen en ongevraagd meningen geven, deze week ging er over beiden een lichtje branden.

Vorige week vond iemand het nodig om me publiekelijk, op mijn professionele Facebookpagina, aan de schandpaal te nagelen. Het was eigenlijk geen schandpaal bericht, maar eerder een ‘ik ben zwaar gefrustreerd, ik vind jou een trut en ik wil dat jou én de wereld laten weten’ bericht.

Enkele jaren geleden zou dit bericht me verlamd hebben. Triest. Onzeker. Boos.

Maar sinds een klein jaar volg ik Mel Robbins en haar ‘Let them’ theorie. Voor wie haar niet kent, ga maar eens naar YouTube, TikTok of Instagram en zoek haar eens op. Verhelderend en vooral verlichtend.

Want als anderen over je willen praten, laat ze praten. Willen ze tijd en energie aan je verspillen? Laat ze dat gerust doen. En vinden ze je niet leuk? Ook goed. Laat ze. Let them.

De snelste manier om controle te krijgen over je eigen leven, is wanneer je stopt met het controleren én het willen veranderen van het gedrag van anderen.

Een simpele filosofie maar verlichtend als je ze toepast.

Dat brengt me op mijn 2de punt. Ongevraagd meningen geven. Ik maak er me nog graag schuldig aan. Ik zal dat nooit publiekelijk op Sociale Media doen, maar ik vind vaak dat ik de wijsheid in pacht heb. My way or the highway.

Maar ik ga er aan werken dit jaar! Mijn werkpuntje slash goede voornemen voor 2025.