Conservatief. Dat was het onderwerp voor vandaag.
Ik heb bijna een half uur zitten typen aan een tekst over hoe conservatief en traditioneel ik ben. Daarna heb ik de boel herlezen, vond het dikke bagger en heb op de delete knop geduwd.
Wat stond erin?
Een mooi verhaal over hoe conservatief/traditioneel ik ben, hoe hard ik werk, om dan te eindigen dat manlief mijn dekseltje is, hoe het ook bij ons kan kletteren, dat je niet mag opgeven en dat je (van God) niet meer krijgt dan je kan dragen.
Voila, 1 zin en de samenvatting van een half uur werk.
ADHD brein op volle toeren doorspekt met PMDD madness, afgewerkt met een vleugje stress.
Delete.
Waarom?
Omdat ik bij het herlezen, zag dat ik mezelf aan het verantwoorden was.
Omdat ik wilde laten zien dat hard werken niet betekent dat je je gezin verwaarloost. Dat je beiden kan.
Mezelf verantwoorden dus.
Dat verantwoorden. Bevestiging zoeken. Vissen naar complimenten. Willen horen dat ik het goed doe. Het blijft een dingetje. Menselijk, maar een dingetje.
En ongetwijfeld herkenbaar.