Ondernemen. Het stroomt door mijn bloed, het kriebelt onder mijn huid en ik spring soms letterlijk bijna uit mijn vel van enthousiasme en gedrevenheid.

Maar soms betekent ondernemen ook tranen met tuiten huilen.

Vandaag was zo een dag.

Ik kreeg in een meeting nieuws dat ik niet wilde horen, wat ik niet had verwacht en waar ik niet direct een oplossing voor zag. Ik blokkeerde en daar kwamen de tranen.

Het  gebeurt niet vaak. Ik huil zelden als iets misloopt. Maar vandaag gingen de sluizen open.

Gelukkig duurt het nooit lang.

Ik huil, grommel, heb even zelfmedelijden en dan?

Dan ga ik op zoek naar een oplossing.

Hoe kan ik de situatie verbeteren?

Hoe kan ik het probleem oplossen?

En als ik het niet kan oplossen? Hoe kan ik eruit leren?

Naast problemen oplossen, kan ik ook schakelen.

De meeting van namiddag duurde veel langer dan voorzien en gooide mijn hele to do lijst in de war. Dus de fitness schuift 1 dag, ik werk af wat namiddag op de planning stond, ga wat breinloos was plooien in mijn waskot en kruip dan mijn bed in.

Geen zware beslissingen meer vandaag, geen gepieker.

Morgen is een nieuwe dag.