Routines, routines en nog eens routines.

Toen ik 3 jaar geleden alcohol vaarwel zei, kwam er energie in de plaats. Die energie gebruikte ik om mijn leven én dat van mijn gezin te organiseren.

De eerste weken (en zelfs maanden) stuitte dat op hevig verzet en iedereen was aan het wachten tot mijn rare bui zou overgaan. Want in de 20 jaar dat manlief me kende, was ik een slordige, niet georganiseerde vrouw. Eentje die hield van aperitieven, hard werken, dutjes doen en een grondige hekel had aan opruimen en structuur. Ik had, zoals ik altijd riep, orde in mijn wanorde.

Ondertussen zijn we bijna 3 jaar verder en mijn rare bui is niet meer overgegaan. Boterhamdozen worden ’s avonds gemaakt, de was is gedaan, mijn opruimrondje is vaste kost en alles, van het bedrijf tot het huishouden, is met strakke hand geregeld.

Dat betekent ook dat ik de agenda beheer, de rekeningen betaal en zorg voor alles administratie.

Manlief houdt van zijn tuin, helpt (mits mijn lijstjes) heel veel en de rare bui heeft voor rust gezorgd.

Ik krijg regelmatig de vraag om wat tips te delen en dat doe ik graag. Maar wat voor mij normaal lijkt, is misschien voor jou een openbaring. Dus ik ben benieuwd waar jij tegenaan loopt.

Laat het me gerust weten en wie weet maak ik over jouw struikelpunt binnenkort een Krachtbrief.